Ponieważ najbliższą memu sercu metodą aktywizacyjną dzieciaki jest drama i ogólnie wykorzystywanie teatralnych technik w edukacji, zatem dziś będą propozycje zabaw teatralnych z dziećmi. Poniżej prezentuje kilka ciekawych propozycji, aby zachęcić innych wychowawców do odważnego stawiania kroków w tym obszarze.
Ta rzecz
Uczestnicy zabawy siedzą lub stoją w kole.
Animator trzyma w ręce jakiś przedmiot, np. kwiatka. Zadaniem dzieci jest
podawanie sobie tego przedmiotu z rąk do rąk zachowując się odpowiednio do
sytuacji o której mówi animator, np. ta rzecz brzydko pachnie, ta rzecz jest
bardzo ciężka/gorąca/kłująca itp.
Zabawa ze
sznurkiem
Animator trzyma krótki sznurek (ok. 20 cm)
i prosi dzieci aby wczuły się tak jakby były tym sznurkiem, np. kiedy animator
nim potrząsa – dzieci się trzęsą, kiedy sznurek wypada z ręki – dzieci padają
na ziemię, kiedy animator sznurek podrzuca – dzieci podskakują do góry itp.
Kociołek
czarownicy
Animator mówi dzieciom, że ma różne
czarodziejskie mikstury i pyta się dzieci czy mają ochotę sprawdzić ich
działanie. Każde dziecko udaje, że trzyma w ręce buteleczkę z magicznym płynem,
na znak animatora wszyscy wykonują ruch naśladujący wypicie płynu, a następnie
animator mówi jaką magiczną właściwość posiada „wypita” mikstura, a zadaniem
dzieci jest przedstawić adekwatne do tego reakcje, np. mikstura miłości,
eliksir młodości (zamieniają się w bobasy), zamienianie w ropuchę, mikstura na
sen, eliksir śmiechu itp.
Galeria
portretów
Dzieci stoją w jednym rzędzie, animator
chodzi przed nimi trzymając w ręce ramę obrazu. Animator wczuwa się w rolę
przewodnika muzeum, który opowiada o zbiorach muzealnych obrazów. Kiedy opisuje
jakiś obraz przystawia ramkę do twarzy wybranego dziecka, którego zadaniem jest
przedstawić za pomocą mimiki twarzy tytułową postać, o której mówi animator,
np. „Dzielny żołnierz”, „Zawstydzona dama”, „Zły pirat”, „Przerażony chłopiec”,
„Wściekły chłopiec” itp.
Komunikat
Animator dzieli dzieci na trzy drużyny i
każda z nich zajmuje odpowiednie miejsce w sali – dwie na różnych końcach i
jedna drużyna pośrodku. Zadaniem pierwszej drużyny jest przekazać komunikat
drużynie na drugim końcu sali, a zadaniem grupy pośrodku jest utrudnienie
przekazu tego komunikatu. Zabawa jest na czas (1 minuta) – jeżeli uda się
przekazać komunikat wygrywają drużyny po obu końcach, jeżeli się nie uda –
wygrywają Ci którzy pełnili rolę zakłócaczy.
Balonik – zabawa oddechowa Animator rękami
naśladuje gest nadmuchiwanego balonika, a zadaniem dzieci jest stopniowe
nabieranie powietrza, a następnie przy długiej wymowie głoski „s” powolne
wypuszczanie powietrza.
Piesek – zabawa oddechowa Dzieci stoją w kole z
wyciągniętym językiem dotykającym brody, następnie szybkim oddechem naśladują
dyszącego pieska.
Jak
powiedziałby to…?
Animator mówi dzieciom, że za chwilę będą
się wczuwać w różne emocje (np. zmęczenie, złość, obrzydzenie, smutek) lub role
(np. krasnoludek, myszka, olbrzym) wypowiadając konkretne zdanie, np. „ryby
mają łuski”.
Maski
Uczestnicy siedzą w kole, wybrana osoba
przykłada obie ręce zasłaniając twarz, następnie opuszcza je na dół zostawiając
na swojej twarzy jakąś minę/grymas, następnie ponownie przykłada ręce do twarzy
przeciągając je w dół (tak jakby zsuwała maskę) i wykonuje gest rzucenia maski
w kierunki innej osoby. Wybrana osoba zakłada niewidzialną maskę, przybiera
minę pokazaną wcześniej przez kolegę/koleżankę, a następnie po ściągnięciu
wymyśla swój grymas, ściąga tę maskę i wysyła do innej osoby.
Rzeźby 1
Dzieci poruszają się po sali szybkim
krokiem w rytm muzyki. Kiedy muzyka się zatrzyma animator podaje dzieciom temat
który muszą przedstawić w formie stop-klatki (bezruchu). Przykładowe tematy:
„Super bohaterzy”, „Na farmie”, „Zoo”, „W kuchni” itp.
Rzeźby 2
Animator dzieli dzieci na dwie grupy.
Ćwiczenie polega na tym, aby przy pomocy ciała, tworząc razem jedność w
sytuacji stop-klatki przedstawili temat podany przez nauczyciela, np. słoń,
statek piracki itp.
Rzeźby 3
Animator wskazuje wybraną osobę, która ma
wejść na scenę i stanąć w wybranej pozie przedstawiającej jakieś emocje.
Następnie kolejno dołączają do niej inne osoby, które próbują znaleźć sobie
miejsce w przedstawionym obrazie i ustawiają się bezruchu tak aby wnieść do
niego jakiś nowy element.
Rzeźbiarz
Zabawa w parach – jedna osoba z pary jest
rzeźbiarzem, a druga materiałem, z którego powstaje rzeźba (materiał poddaje
się ruchom rzeźbiarza). Zadaniem rzeźbiarza jest ułożenie rzeźby w wybrany
sposób, a następnie nadanie jej tytułu.
Ministerstwo
głupich kroków
Animator wskazuje dziecko, które musi
wymyślić dziwny sposób w jaki będzie się poruszać. Następnie wszystkie dzieci
naśladują wymyślony krok, potem animator wybiera inną osobę.
Lustra
Dzieci w parach stoją naprzeciwko siebie –
jedno z nich jest lustrem, które musi naśladować ruchy osoby stojącej przed
nim. Potem następuje zamiana ról.
