Zabawy kulinarne są świetną okazją do ćwiczenia dziecięcych zmysłów, a także do poszerzania wiedzy o świecie. Odwołując się do specyficznych potraw z różnych krajów, można przy okazji oswajać dziecko z mapą świata. Poruszając tematykę kulinarną warto też zwrócić dzieciom uwagę na zasady zdrowego żywienia i higienę związaną z przygotowywaniem i zjadaniem posiłków. Poprzez zabawę wpoimy edukacyjne treści i o to właśnie chodzi!

Wprowadzenie w fabułę

Pierwszą moją propozycją na wprowadzenie zabaw kulinarnych jest odwołanie się do książki kucharskiej. To może być jakiś klaser, który będzie miał apetyczną okładkę. Animator mówi dzieciom, że gdzieś pogubiły mu się wszystkie przepisy, ale jest pewny, że z dziecięcą pomocą uda mu się wszystkie znaleźć. Następnie kieruje pytanie do grupy czy chce mu pomóc i tłumaczy, że za każde wykonane kulinarne zadanie w książce pojawi się jakiś przepis.

Drugą konwencją może być podział dzieci na dwie drużyny i zabawa w stylu programu Master Chef. Za każde wykonane zadanie drużyna otrzymuje punkty aczkolwiek nie wszystkie z prezentowanych poniżej pomysłów na zabawy kulinarne dla dzieci da się w jakiś sposób punktować.

Żeby dzieci lepiej poczuły konwencje można im wcześniej wykonać kucharskie czapki z papieru. W google jest wiele propozycji ;)
Kulinarne zabawy z chustą animacyjną:

„Owoce” – dzieci trzymają chustę, a animator nadaje każdemu nazwę jakiegoś owocu, które dzieci muszą zapamiętać. W momencie, kiedy zawoła np. truskawka – ananas, osoby z tą nazwą muszą przebiec pod chustą i zamienić się miejscami. Na hasło: „Sałatka owocowa”, wszystkie dzieci muszą przebiec pod chustą i zmienić swoje miejsce. 

„Mikser” – kontynuacja poprzedniej zabawy - animator wywołuje po dwa owoce, które siadają na środku chusty odwrócone do siebie plecami, mając splecione razem ze sobą ręce. Reszta stoi i trzyma chustę. Na hasło animatora „Miksujemy!” dzieci powoli zaczynają iść dookoła wybranych „owoców” tak, żeby chusta zaczęła się zwijać i całkowicie zakrywać osoby w środku. Na hasło „Odkręcamy!” wszystkie dzieci ciągną chustę do tyłu! Prawdziwy owocowy zawrót głowy! 

„Zdrowe nawyki” – animator podaje dzieciom hasła związane ze zdrowym odżywianiem. Jeżeli dane hasło jest prawdą, dzieci chowają się pod chustę i mówią „Tak”, a jeżeli fałszem, dzieci trzymają chustę i głośno mówią „Nie”. Przykładowe hasła: „Słodycze są bardzo zdrowe” – dzieci krzyczą nie, „Owoce i warzywa mają dużo witamin” – dzieci krzyczą „Tak” i chowają się pod chustę. 

„Kolorowe warzywa i owoce” - dzieci kładą chustę na podłodze, dzieci tańczą dookoła niej w rytm piosenki „Witaminki, witaminki”. W momencie, kiedy animator zatrzyma muzykę i powie jakiś owoc lub warzywo, zadaniem dzieci jest stanąć na kolorze chusty, który odpowiada kolorom podanej rośliny.

Zagadki kulinarne (6 typów):

Czytane (wpisując w googlach "zagadki owoce", "zagadki warzywa", znajdziecie ciekawe propozycje), 

Do czego to służy? - Animator pokazuje jakiś przedmiot (np. foremkę do ciastek, wałek do ciasta, mieszadło do miksera) i pyta do czego on służy

Odgadywanie smaków z zawiązanymi oczami,

Co trzymasz w ręce – dzieci mają zawiązane oczy dostają do ręki jakiś owoc lub warzywo i za pomocą dotyku i zapachu muszą określić, co to takiego.

Kulinarna mapa świata (dla starszych dzieci) - przygotowujemy wcześniej mapę świata w dużym formacie i zdjęcie charakterystycznych potraw dla danych krajów. Zadaniem dzieci jest położenie danego zdjęcia w odpowiednim miejscu na mapie, np. pizza - Włochy, ser - Francja itp.

Gdzie to rośnie? - przygotowujemy wcześniej planszę z narysowanym drzewem, krzakiem i krzaczkiem, a także ziemią, w której widoczne są korzenie drzewa. Oprócz tego przygotowujemy też obrazki z różnymi warzywami i owocami. Zadaniem dzieci jest dopasować na czym/gdzie rośnie dany owoc lub warzywo.

Kulinarne zabawy ruchowe:

Wyścigi kelnerów - dzielimy grupę na dwie drużyny. Wydzielamy linię startu, na końcu trasy ustawiamy pachołek. Zadanie polega na przejściu z tacą pełną różnych rzeczy (np. plastikowy kubek, talerzy i sztućce) tak aby nie spadły z tacy. "Kelner" idzie z tacą, zawraca przy pachołku, a następnie oddaje tace kolejnej osobie z drużyny. Wygrywa ta drużyna, która jako pierwsza w całości wykona zadanie. Zabawę można urozmaicić dzieląc ją na rundy - każda runda to dodanie dodatkowej rzeczy na tackę.

Ruchome spaghetti – animator rozciąga linę na długość sali i prosi jedną osobę do pomocy (może być rodzic), stają razem na końcach liny ruszając nią po podłodze w prawo i w lewo. Każde dziecko ma za zadanie unieruchomić linę skacząc na nią.

Nie wyobrażam sobie zabaw w kucharskim stylu bez podsumowania jakimś rzeczywistym kulinarnym zmaganiem :) Poniżej moja propozycja na pasowanie na kucharza, po którym dzieciaki mogą przystąpić do kucharzenia.

Kucharska próba - Animator prosi żeby dzieci ustawiły się w szeregu obok siebie. Przynosi dzieciom talerz z mąką! Każde dziecko ma za zadanie dotknąć palcem wskazującym mąki i potem trzymać palec na nosie do momentu aż zrobią to wszyscy. Na znak animatora wszyscy opuszczają palce. Komu został ślad po mące na nosie (oczywiście wszystkim, nawet jak nie widać), ten zasługuje na kuchenny fartuszek!

Po kucharskiej próbie prosimy aby dzieci umyły ręce, następnie zabieramy wszystkich do sali, w której dzieci przygotują jakąś potrawę. Pamiętajmy, żeby wcześniej wytłumaczyć im podstawowe zasady, na przykład tą, że nie oblizujemy łyżeczek ;) To co będziecie kuchcić zależy od waszej inwencji twórczej, gwarantuję, że zarówno kanapki, ozdabianie pierniczków czy robienie sałatek, wszystko sprawi dzieciakom wiele frajdy, szczególnie gdy kogoś będą częstować.

Mam nadzieję, że coś się przyda,

życzę wszystkim pysznej zabawy!

Dziś post kieruję do maturzystów, którzy dalej nie wiedzą co zrobić ze swoją przyszłością i zastanawiają się nad odpowiednim dla siebie kierunkiem studiów. Właśnie mam za sobą ostatni egzamin na specjalności, której studiowanie było dla mnie najpiękniejszą przygodą jaka związana byłą z dotychczasowym etapem mojego kształcenia. Mowa dziś o studiach: Animacja Społeczno-Kulturalna na Uniwersytecie Śląskim w Cieszynie.

Mimo, że specjalność tą zaczęłam studiować po pierwszym roku studiów (przeniosłam się z Katowic), to bardzo szybko zostałam oczarowana cieszyńskim klimatem i przede wszystkim zaangażowaniem, pasją wykładowców i ich podejściem do studentów.

Studia przygotowują nas do pracy w placówkach/instytucjach/jednostkach kultury oraz do prowadzenia zajęć z różnymi grupami wiekowymi, ale to właściwie jedna z tysiąca możliwości, które otwiera przed nami studiowanie animacji. Podczas studiów, dzięki ciekawym przedmiotom, podejmowanym formom aktywności, przemyślanym praktykom, rodzi się w nas pomysł na siebie, a jednocześnie stajemy się elastyczni i zdobywamy odpowiednie kompetencje aby bez problemu poradzić sobie na rynku pracy. Rozszerzona wiedza z zakresu tworzenia projektów oraz podstawy zarządzania i finansowania w kulturze pokazują nam także jak samemu można stworzyć swoje miejsce pracy.

Jedną z wielu zalet studiowania animacji jest bardzo dużo zajęć o charakterze praktycznym, zatem większość przedmiotów odbywa się bez suchej teorii, która nie jest poparta żadną praktyką, co jest notoryczne na wielu kierunkach (wiem, bo studia na animacji nie są moimi pierwszymi). Na przykład na przedmiocie Techniki Pracy Twórczej dostajemy to co animatorzy dziecięcy lubią najbardziej - wielki wór pomysłów, z których można brać garściami aby potem wykorzystywać, ewentualnie modyfikować je w swojej pracy. Oprócz poznawania ciekawych technik plastycznych uczymy się także rozwijania swoich zmysłów i myślenia poza przyjęte ramy. Na przedmiocie Organizacja i Reżyseria Widowisk Teatralnych, mamy okazję stworzyć swój własny spektakl, a następnie dzielić się nim z innymi - na spektakl mojego roku były zapraszane miejscowe przedszkola i szkoły.

Kolejnymi zajęciami, które były dla nas dużą dawką wiedzy i praktyki, były zajęcia z Pracy Opiekuńczo-Wychowawczej, gdzie przygotowywaliśmy warsztaty twórcze dla różnych grup (także takich z orzeczeniem o niepełnosprawności). 

Oczywiście przedmiotów było o wiele więcej, ale musiałabym się tu długo rozpisywać, a wszystkie informacje o siatce znajdziecie na stronie Wydziału Etnologii i Nauk o Edukacji UŚ.

To za co jestem jednak najbardziej wdzięczna, to zdecydowanie obóz naukowy we Wrocławskim Centrum Twórczości Dziecięcej, gdzie miałam okazję przyglądać się pracy instruktorów teatralnych z różnymi grupami wiekowymi. Zachwycona ich zaangażowaniem i metodami twórczej pracy, dokładnie teraz już wiem, do czego chcę dążyć w swoim dalszym rozwoju zawodowym.

Doświadczyłam naprawdę wiele podczas tych studiów i chciałam się tym z Wami podzielić, bo wiem, że jest tu wielu animatorów "po kursach". Kurs to spłycenie animacji do malowania buzi, chusty Klanzy, tańców, baniek mydlanych i balonowych zwierzątek, a przecież to nie jest nawet jeden procent tego czym zajmuje się animator. Mam nadzieję, że ten wpis rozwieje wszelkie wątpliwości i może ktoś z Was zdecyduje się na przeżycie tak samo cudownej przygody, jakiej ja mogłam doświadczyć na tym kierunku :)

KLIKNIJ i dołącz do wydarzenia!